Tak – dwu pań, bowiem klasa jest integracyjna. Te panie to Agnieszka Sarzała – wychowawczyni i Katarzyna Apalińska – nauczycielka wspomagająca. Obie mocno ze sobą zżyte i odbierające rzeczywistość szkolną na tych samych falach. A co to znaczy “klasa trzecia E integracyjna”? – W naszej klasie mamy dwie osoby z niepełnosprawnościami – to Alusia na wózku i Bartuś z niedosłuchem – mówi pani Agnieszka, która jeszcze nie może powiedzieć, czy obie panie dostaną opiekę wychowawczą nad dziećmi, kiedy te będą czwartoklasistami. – To wszystko przed nami, na razie czeka nas koniec roku, zobaczymy. Organizacja nowego roku ogłaszana jest w sierpniu. Ale powiemy tak – bardzo chciałybyśmy być razem z klasą.
K. Apalińska: – Przez te trzy lata zżyłyśmy się i z uczniami , i z rodzicami, bardzo dobrze się z nimi pracowało. Zaangażowani w życie szkoły i klasy, ich oddziaływanie było wspólne ze szkołą. Tu mamy przykład, jak działają – to ognisko zorganizowali bez naszej pomocy. A mamy sałatki, napoje, kiełbaski znad ogniska… Całe rodziny tu są. Pani Irminka Zwalińska przygotowała animację, profesjonalnie, właśnie czekamy na nią.
Panie dobrze będą wspominać swoich uczniów. -Trudno będzie się rozstawać z dziećmi, zżyliśmy się. Klasa fajna, dzieci spontaniczne, chętne do pracy, twórcze i empatyczne. Poziom klasy? Dobry, mają osiągnięcia i wiedzę – mówi Agnieszka Sarzała. Katarzyna Apalińska: – Jeśli chodzi o Alusię to potrzebne jest wsparcie fizyczne, to dziewczynka z porażeniem mózgowym. Z Alusią trzeba pracować nad rozwojem intelektualnym i wspierać ją fizycznie, jak już powiedziałam. Mama dużo nam pomaga. Alicja świetnie się wkomponowała w tę klasę, odnalazła się w niej, dobrze, bo dziewczynka potrzebuje akceptacji. A Bartuś… To bardzo zdolny chłopiec, wsparcia dodatkowego mu nie potrzeba.
